Movie review - Disney-Pixar's Up

(Up movie poster)

A young Carl Fredrickson meets a young adventure spirited girl named Ellie. They both dream of going to a Lost Land in South America. 70 years later, Ellie has died. Carl remembers the promise he made to her. Then, when he inadvertently hits a construction worker, he is forced to go to a retirement home. But before they can take him, he and his house fly away. However he has a stowaway aboard. An 8 year old boy named Russell, whose trying to get an assisting the elderly badge. Together, they embark in an adventure, where they encounter talking dogs, an evil villain and a rare bird named Kevin. -- an excerpt from IMDB.com


Up is the tenth animated movie from Disney after Bolt. It offers new story but same values as from Bambi, Beauty and the Beast and other classic films. Up doesn't only focuses on bringing laughs to the audience just like other classic animated movies coming from Disney. I also must take note the short animated clip played before the movie proper, the cloud that produces horrible things.... its actually funnier than the movie... :D

I like the story very much but with less main characters for me, the story is quite short and does not really expose the real side. The story is 40% drama, 30% action and 30% comedy. I like the idea of dogs having a collar that let them speak in human language (Its funny especially when the leader type dog's (Alpha) voice is set into a high pitch)... For me, the dogs do a lot to make the story funny.. I remember this conversation from the story....

Dug: Oh please, oh please, oh please be my prisoner!
Russell: Dug, stop bothering Kevin!
Dug: That man there says I should take the bird
Kevin: [squacks at Dug]
Dug: ...and I love that man there like he is my master.
Fredricksen: I am not your master!
Dug: I am warning you once again, bird!
Russell: Hey! Quit it!
Dug: I am jumping on you now bird!
Fredricksen: Russell, at this rate we'll never get to the falls!
Dug: Here, bird!

Dug wants to take Kevin(the bird) from Russel but because he is gentle (Unlike the other dogs) it makes the attempted hostaging hilarious!!


I can recommend this movie from all ages because it doesn't only offer entertainment but also a good moral values.. ^_^

Biology Drawings KO (Hahaha pambata)

Hahaha.... Ang Panget ng drawing ko...xD

Introduction to Human anatomy namen...




















Frog ovary - ampanget ng drawing ko kse sa tunay na specimen.. haha




















Eto naman mukang globo... hahaha




















Eto parang River... bato-bato





















Eto naman parang nagbangaan na sasakyan (hood - hood)




















Eto no comment nde ko din maintindihan eh.. hahaha




Ingat po kayong lahat.. Wala pong pasok bukas sa PUP... Sep 28, 2009 <----- Malamang!!!! Sige magbalak kayong pumasok.. Swt.. Hehehe... :))

Polusyon sa Ilog Pasig may lunas pa nga ba? (Talumpati) <-- gawa ko :D

Kung Ikaw ay naninirahan sa isang lungsod dito sa ating bansa ay marahil mulat ka na sa isyu ng polusyon. Ito ang itinuturong sanhi sa napakaraming sakit na nakukuhan ng ating henerasyon sa kasalukuyan. Halos araw-araw sa aking pagbukas ng telibisyon ay may nikikita akong balita na nakakonekta sa polusyon lalong lalo na ang isyu ng napakaduming ilog dito sa Metro Manila – ang ilog Pasig. Pero teka, sino ba ang may gawa nito? Diba tayo ding tao?

Sa tuwing kami ay pupunta sa parke sa likod ng aming paaralan na nakatapat sa ilog Pasig may amoy na di maatiim ng aming sikmura. Ang sabi nga namin ay para lamang nagpapatalastas ang mga balata ng kendi, fsitsirya ang kung ano-ano pang bagay sa lumulutang sa ilog Pasig sapagkat imbes na mga isda ang lumangoy ang pumalit sa kanila ay ang isla ng mga basura.

Dapat na lang ba natin itong ipagkibit-balikat? At hayaan ang kung sino man ang may gustong maglinis dito? Di ba’t ito na ang panahon upang ituwid na ang kamaliang ito kaysa sa mas lalo pang palalain ang problema?

Ang paglobo ng polusyon lalo na sa Metro Manila sa aking palagay ang resulta lamang ng mga taong walang disiplina sa kanilang sarili. Nakakatuwa’t may mga tao sa pribadong sector na aktibong gumagawa upang maibsan at kung sakali ay malinis ng tuluyan ang ilog Pasig. Ngunit kung maihahalintulad natin ang mga nagkakawang gawa laban sa nagkakalat, halos tatlo sa bawat apat ng populasyon ang nagkakalat at isa sa apat lamang ang naglilinis. Hindi dapat natin akusahan ang mga “informal settlers” na naninirahan sa gilid ng ilog Pasig dahil sa aminin man natin o hindi na tayong mga mag-aaral din ng PUP kung minsan ay nagkakalat sa ilog na mahalaga sa ating kasaysayan.

Ngayon ay nabawasan na ang mga skwater na nakatira sa tabi ng ilog ngunit bakit parang sa halip na mabawasan na ang basura sa ilog Pasig ay lalo pang dumarami? Disiplina sa sarili at pagiging “vigilant” natin sa pagbabantay sa ilog, iyan ang kinakailangan upang maibsan ang naturang problema. Simulan natin sa ating sarili ang pagbabago, ipangako natin sa ating sarili na hindi na tayo magtatapon ng kahit balat ng kendi sa nasabing ilog. Sumali tayo sa mga organisasyon na naglalayong malinis ang ilog Pasig hindi lamang para sa libreng pagkain at pin-up buttons kundi ay makatulong ng bukal sa iyong loob.


(Nakakatawa dito e yung paano ako naimpluwensyahan nung talumpating ginawa ko... Pag pumupunta kami sa Ilog Pasig palagi puno yung bag ko ng basura... Hahaha)

Iba't ibang mukha nang kabayanihan (typhoon ondoy experience)

Sa panahon ng mga sakuna ay lumalabas ang tunay na katangian nang mga Pilipino: ang pagiging matulungin sa kapwa. Uunahin muna nilang iligtas at ilayo sa kapahamakan ang iba ng hindi iniisip na unahin ang sariling iligtas wag nalang makialam. Isang pangyayari na personal kong nasaksihan na naganap sa isang mall sa siyudad ng Maynila ang nagpatotoo dito.
Dahil sa ginawang baha nang bagyong Ondoy sa aking kinakalagyan ay napilitan akong magpalipas nang gabi at hintaying bumaba ang baha sa naturang mall. Di ko inaasahan na dahil sa insidenteng ito ay makakakita ako ng mga pamilyar at pinakapayak na larawan ng mga bayani.

Una na dito ay ang mga guwaradiya ng naturang mall na isa sa pinaka-abala para mapanatili ang kaayusan at tanggalin ang balisa nang mga tao. May isa sa guwardiyang ito ang kumuha nang aking atensyon dahil sa ginawa niyang kabayanihan sa pagligtas sa isang taong nanganganib malunod sa matinding ragasa nang tubig ulan sa pinakababang parte nang mall. Ang biktimang ito ay nagtamo nang sugat sa paa kung saan naging hadlang sa kanya maglakad nang mag isa. Kung walang naglakas loob na lumigtas sa taong iyon ay malamang sa ilang sandal lang ay nalunod na siya dahil sa bilis nang pagpasok ng ulan.
Ang pangalawa ay ang mga nars. Bago maganap ang insidenteng ito ang tingin ko sa mga kumukuha nang kursong pagiging nars ay para lamang makapagtrabaho sa labas nang bansa at kumita nang maganda. Ngunit ang insidenteng ito ang nagpabago sa aking paniniwalang baluktot, may mga nars parin na tumahak sa larangang ito upang magsilbi sa ating inang bayan. Dahil sa pagiging maagap ng mga nars ay nabigyan agad ng pangunahing lunas at nailigtas sa matinding kapahamakan. Sabi nga nila iba kung ikaw ang nakakadama kaysa sa nakikita mo lang sa telebisyon. Noong nakakita ako nang isang nars na aktibong gumagawa ng pangunahing lunas sa mga nasaktan ay mas lalo akong nabilib sa kanila at tumaas ang aking pagkakagusto na magtapos bilang doktor.

Habang naghihintay bumaba ang mistulang dagat sa labas ng mall, kami ay pinaakyat nila sa isang sinihan at doon ay pinagpahinga. Dahil sa dami nang tao, gutom at walang pahinga ay mistulang umiikot ang aking ulo. Dito ko nakilala ang pangatlo sa mga “unsung hero”. Dahil sa hindi ko mainom ang napakapaklang gamot kung walang tubig, ang nasabing babae ay nagbigay ng kanyang tubig kahit na ito na lamang ang nag-iisang tubig na dala niya nung panahong 'yon. Kahit na mistulang napakaliit, sa kaniyang pag-aalala sa akin ay masasabi ko na dapat natin siyang tularan. Sabi nga sa isang kanta sa simbahan "Walang sinuman ang nabubuhay para sa sarili lamang, walang sinuman ang namamatay para sa sarili lamang. Tayong lahat ay may pananagutan sa isat isa."

Ang insidenteng ito ay naging mas magkakalapit kami nang aking mga kaklase sapagkat kami-kami din ang dumadamay sa isa’t-isa. Kahit na pagod, masasabi ko paring ito ay isang magandanag karanasan na kapupulutan ng aral. Ito ang aral na hindi naming matututunan hangga’t hindi kami ang nakasalang upang harapin ang problema. Hindi ito matututunan sa mga libro na nagpapakita nang kung papaano gumalaw, makibagay o makisalamuha sa mga tao sa panahong tulad noon.
Sa aking pagtatapos nang sulating ito, nais ko pasalamatan ang bagyong Ondoy, marami akong natutunan sa buhay-buhay na puwede kong ipamahagi sa iba.

About the blogger

Name:Jcorhins


School:Polythecnic University of the Philippines (Main Campus) taking an undergraduate course of BS Biology


Interest: food trip, playing guitar, making blogs, internet gaming, uhm......


This blog started when I was stuck in SM Sta Mesa because of the typhoon Ondoy..xD

Mic test... Ay blog test pala...

Weee... Aun unang entry